Net als de Nieuwjaarsduik alleen dan omgekeerd

Gister al de foto’s online gezet en bij deze het bijpassende verhaal. Helaas (of misschien juist wel goed) wordt mijn Peru ervaring steeds derdewereld-achtiger aangezien ik nu in huis ook geen internet meer heb. De modem is kapot, deze wordt wel gefixt, maar dit schijnt 7 werkdagen te moeten duren. Ik snap dat jullie net als ik erg van slag zullen zijn door dit nieuws, MAAR niet getreurd mensen; de universiteit van de kleinzoon zit hier namelijk vlakbij en kan ik met zijn inlogcodes daar op internet, jullie zijn nog niet van me af!

Afgelopen donderdag in alle vroegte naar Paracas vertrokken waar zich vlakbij de Islas Ballestas bevinden die je met een bootje kunt bezoeken. Na 4,5uur busreis kwam ik aan bij het busstationnetje in de middle of nowhere, wat leek alsof je een soort van gestrand was in de woestijn. In volle verwachting vroeg ik de man, die ook een beetje leek alsof hij gestrand was, waar ik een boottocht kon boeken. Waarop hij antwoorde dat die niet meer ging die dag…
‘‘owh’ das nou jammer.. daar kwam ik namelijk voor en nu?’
Ik kon een tocht doen door het natuurpark, maar aangezien het al MEGA heet was leek me dat niet echt wat. De teleurstelling was blijkbaar van mn gezicht af te lezen, want ineens werd er druk gebeld en bleek er toch nog een boot te gaan. Ik werd in een taxi geduwd en naar de kust gereden, waar ik verbouwereerd in een boot vol Peruanen werd gedirigeerd. Er werd plek voor me gemaakt en ik moest zitten en een reddingsvest aantrekken. Volgens mij was het een soort familietrip en besloot deze enorme familie gelijk te besluiten dat ik daar ook in opgenomen kon worden. Een meisje werd naar voren geduwd om in het Engels te vragen hoe ik heette en waar ik vandaan kwam en of ze op de foto met me mochten want ze vonden me zo mooi. Dit gaf me wel weer een beetje een boost aangezien mijn taxi-chauffeur sochtends verbouwereerd had uitgeroepen YOU DONT HAVE A BOYFRIEND??? WHAT HAPPPPEND? OOOH NOOO!!! WHAT HAPPPPENDDD? Als of ik samen met mijn vriend was gaan reizen en hij onderweg opgegeten was door een Peruaanse naakthond ofz.. Of nog erger dat ik dus niet helemaal normaal zou zijn of iets.

Anyway.. Na op de foto te zijn geweest met ongeveer de hele boot vertrokken we uiteindelijk. Dit had wat langer geduurd aangezien de kapitein vergeten was dat hij eigenlijk geen benzine meer in de boot had zitten. Ook kwam er een mannetje aan boord die het een en ander zou vertellen en vond het daarbij zijn taak om er achter te komen of getrouwd was, waarvan ik nu zeker heb geleerd om daar volgende keer JA op te antwoorden. Elke man werd voor me werd gescreend als mogelijk huwelijk-materiaal, maar wel was het enorme voordeel van mijn ‘nee’- antwoord dat ik naast de kapitein mocht staan (die scheen ook nog geen vrouw te hebben geloofk), waardoor ik het beste uitzicht had!:) Alles kwam voorbij zeesterren, krabben, inktvissen enorme andere vissen, zeeleeuwen, pinguïns etc en super mooie uitzichten, alles onder het genot van snoepjes die ik van iedereen toegediend. Echt een super ervaring!

Onderweg naar Ica kwam ik aan de praat met een Nederlandse jongen – Lucas - die ook alleen reisde. Onder het motto ‘met zn tweeen is gezelliger dan alleen’ zijn we samen opzoek gegaan naar een hostel. We zijn hiervoor naar het kleine plaatsje Haucachina gegaan. Serieus de meest gave plaats om wakker te worden. MIDDEN in de woestijn ligt daar een oase, waar ook enkele hostels en kleine restaurantjes staan. Wanneer je het hostel uitstapt zie je de oase en ben je omringt door enorme zandduinen. Na het ontbijt leek het ons leuk om zo’n zandduin te beklimmen voor super uitzichten. Helaas hadden we niet helemaal door dat de zon al fel aan het schijnen was waardoor het zand BURNING HOT was. De Quote van Lucas: ‘WAT EEN HEL, het omgekeerde van een nieuwjaarsduik en dan nog erger!’ leek het perfect uit te drukken. Geen succes dus; daarom besloten een Peruaan te zoeken die het zou zien zitten ons naar boven te crossen in een Sand-Buggy. BESTE besluit ooit! Alhoewel ik wel ook momenten had waarin ik het leven aan me voorbij zag flitsen en dacht dat ik mn laatste minuten aan het tellen was. De bestuurder vond het namelijk heel grappig om over de steilste hellingen heen te vliegen en mij te horen gillen, een achtbaan was er niets bij. MAAR het was het allemaal zo ontzettend waard! Wat een uitzichten! Ik heb echt nog nooit zoiets gezien in mn leven! WAUW! Ben er serieus nog steeds van onder de indruk.

Smiddags bij het zwembad met uitzicht op de oase gechilled, om vervolgens savonds weer de bus terug te pakken naar Lima. Het liefst was ik ook verder gaan reizen. Als je eenmaal onderweg bent zit je zo weer helemaal in dat ritme van taspakken, gave dingen zien en doen, mensen ontmoeten etc. Kan niet wachten om dat na mijn scriptie weer op te pakken  Des te meer motivatie om mn scriptie zsm af te krijgen, iets wat helaas niet helemaal soepel verloopt door mn scriptiebegeleider en nu dus ook niet door internet. Maar waar een wil is is een weg en hopelijk kan ik dat ook deze keer bevestigen.

Gister met met Harumi (de vader van Michele is getrouwd met Liz en Harumi is daar een dochter van) en een paar vrienden van haar het nachtleven van Lima ontdekt. Ik was vooraf een beetje bang voor de danskunsten van de Peruanen, maar heb echt een leuke avond gehad en kreeg van iedereen wel een paar pasjes geleerd onder het genot van typisch Peruaanse drankjes waar ik nu nog een beetje van bij moet komen haha

LIEFS!xxxx