Er was een klein zigeunermeisje

Ik voel me op dit moment net het kleine zigeunermeisje dat in het liedje op een steen aan het huilen is. Michele gaat namelijk dinsdag Lima weer verlaten en heb net, na super gezellige dagen vol met heerlijk eten (waaronder het lekkerste toetje uit mn leven) en chillend bij het zwembad, afscheid moeten nemen. Afgelopen week zijn we ook nog naar stranden in het Zuiden geweest (ong 175 km van Lima) erg gaaf en zelfs dolfijnen gezien! Ik ben echt dankbaar dat het zo heeft mogen lopen dat ik haar heb leren kennen en mijn eerste weken in Lima in dit gezelschap kon beginnen. Het mooiste was natuurlijk geweest om samen keihard verder te chillen in Peru en dingen te ondernemen, helaas zit dat er op dit moment niet in, maar aangezien we beiden Australie-plannen hebben en allebei van reizen houden etc voorzien we dat dit ooit ergens in de wereld nog wel eens voor gaat vallen!:) Contact houden we zeker, maar net als in het liedje moet ik nu ook op zoek naar andere mensen waarmee ik dansen mag. Voor degenen die deze absolute hit niet kennen, dan heb je toch echt iets gemist in je jeugd. Vind je dit nou net als ik niet kunnen, bijdeze de link http://www.youtube.com/watch?v=JK7HMC-5n-U

Naast dit toch wel een beetje diepte zijn er gelukkig ook weer veel hoogte punten. Zo is het hoogte punt van de week dat ik twee keer zelf de bus heb durven nemen. De eerste keer ging prima maar de tweede keer moest ik verder weg . Allereerst wist ik eerst niet goed waar ik op moest stappen, dus in het Spaans vroeg ik aan een paar mensen of zij mij dit konden vertellen. Uiteindelijk bood een aardige vrouw aan even met mij te wachten om aan te tonen welke bus ik moest hebben. In alle vertrouwen stond ik te wachten op de ‘in mijn illusie’ grote bus, om vervolgens de schrik van mijn leven te krijgen toen er een klein een uitpuilend busje vol deuken aan kwam rijden en de vrouw vrolijk zei: ‘dat is hem!’ Het was niet zoals de vorige keer een grote bus, maar een soort van klein volkswagenbusje dat als bus fungeerde. Ik kreeg van schrik een halve hartverzakking toen ik het ding volgepropt aan zag komen rijden en kon niet echt meer reageren. De vrouw riep nog: ‘ Je moet wel de bus stoppen!’ Net toen ik kon reageren reed het busje in volle vaart aan me voorbij waarop ik alleen nog kon mompelen ‘oeps te laat..’ De vrouw snapte het duidelijk allemaal niet meer, waarop ik besloot haar hartelijk te bedanken en te vermelden dat ik de volgende wel zou nemen en ze niet meer hoefde te wachten. Ik denk dat ze dacht dat ik een soort idioot was, helemaal omdat ze waarschijnlijk ook niet echt volgde wat ik probeerde te zeggen. Ze begreep in ieder geval het laatste (of besloot gewoon om te gaan) en vertrok.
Dat is sowieso een beetje een punt: De mensen hier spreken alleen Spaans, dus dan zou je denken dat ze het wel tof vinden als je het allemaal een beetje probeert. Nou ze vinden het ook wel tof, maar dat valt helaas niet heel erg op te maken uit hun blik van onbegrip als ik begin met praten. Met grote ogen kijken ze me aan als ik verwachtingsvol na mijn dappere poging tot gesprek vraag: ‘Si? Comprende?’
Gelukkig is het zo niet altijd hoor. De tante in het huis zei een paar dagen geleden zelfs dat ze echt vond dat mn Spaans vooruit ging en ook de man die in het winkeltje tegenover mn huis werkt zei bijvoorbeeld dattie me erg sympatica vond. Van zulke dingen krijgt een mens dan weer hoop. Heb gister voor het eerst Spaanse les gehad van Silvi, dus ook dat biedt hoop (en hopelijk resultaten) voor de toekomst. Verder vinden mensen me hier heel erg dun, maar ik weet eigenlijk niet of dat een compliment is aangezien ze af en toe verwonderd zeggen 'muy Flaca!' en toen ik dat in google translate gooide daar als betekenis 'broodmager' uit rolde. Wat trouwens wel een goed excuus is om af en toe een lekker toetje te eten, want Peru blijkt wel echt het land van grote hoeveelheden lekkere toetjes! :D

Anyway.. Even terugkomend op het verhaal van de bus. Gelukkig was het volgende busje wat minder vol (wel nog net zo crappy) en besloot ik in te stappen. Stja.. voor 1.20 solles (ong 30 cent) mag je dan natuurlijk ook niet klagen. Alleen toen geschiedde het volgende dat er een paar minuten een oudere man instapte, die vervolgens naast mij ging zitten. Ik knikte hem vriendelijk toe, wat ik waarschijnlijk misschien beter niet had kunnen doen. Hij had een krant in zn hand en begon een heel betoog over ‘naar mijn idee’ vrouwenmishandeling. Eerst deed ik nog of ik luisterde, tot de man maar door ging en door ging en ik me af vroeg hoe ik hem in hemelsnaam kon onderbreken om te vertellen dat ik totaal geen idee had waar hij het over had omdat ik veel te weinig Spaans spreek. Maar hoe langer hij door ging hoe minder ik dit nog fatsoenlijk kon melden. Ook werd hij op een gegeven moment zo vurig in zijn verhaal dat ik me bedacht dat het misschien ook beter was om niet meer af en toe te knikken. De mensen om me heen in het busje keken namelijk soms ook erg verwonderlijk naar de man, waarbij ik bedacht dat de man misschien wel zat te verkondigen dat hij juist een voorstander was van vrouwenmishandeling ofz. Geen flauw idee, maar als dat zo was, dan leek het me niet heel verstandig als ik dan vrolijk bleef knikken. Na zo’n 20 minuten stapte de beste man uit (zonder dat ik maar een woord met hem had hoeven wisselen) en zei zelfs nog erg blij ‘Gracias Señorita!’

Een ander voorval van deze week is dat het onderwerp van mijn scriptie 360 graden is gedraaid. Wat zoiets betekend als dat het niet meer gaat over curriculum verandering, maar over hoogbegaafdheid en hoe dit mogelijk gecorreleerd kan zijn aan nonverbale creativiteit. Schijnbaar is dit allemaal niet zo'n issue in Peru, om last minute dit nog te kunnen veranderen.. Thank God dat ik nog niet aan mn inleiding was begonnen en om het positieve ervan in te zien leer ik weer mezelf flexibel op te stellen. Ik heb nu nog een week vakantie en dan gaat de universiteit open en gaan mijn werkdagen beginnen. Deze week zal dus wel een stuk rustiger worden dan voorgaande weken. Morgenavond nog wel een gesprek met de oprichter van de Nederlandse school hier in Lima. Ik zal daar waarschijnlijk één dagdeel in de week gaan helpen, ben benieuwd!:)

Ik dacht dat ik nog veel meer te vertellen had maar op dit tijdstip weet ik het zo niet echt meer en aangezien het verhaal al best wel weer lang is zal ik het jullie besparen en stoppen. Ik begin in ieder geval steeds meer weg te vinden in Lima en het gaat allemaal goed!:)

Veel liefs! xxx